Ah ulan ya, kooooca House MD bitti. İçimdeki boşluğu özkütle denklemi ile bile açıklayamam, o kadar zoruma gitti. Halbuki ne güzel anlaşıyorduk.
Fazla bir şey yazasım yok. Televizyon tarihinin en orijinal karakterlerinden birine tanıklık etmiş olmak bile çok güzeldi. Finali de çok beğendim zaten. Bir Lost olmadı en azından. :) Zekası, gıcıklığı (aynı ben (: ), bulmaca takıntılı zihni vb. sayabileceğimiz bir sürü özelliğini aldı gitti resmen.
Benim gibi "ben dayanamam, ara sıra yad etmek lazım" diyenler için, burada alıntılarını ve felsefi sözlerini bulabileceğimiz on numara bir arşiv mevcut. Tabii en fena bölümlere göre sıralanmış bir listesini de paylaşmamak ayıp olurdu. O da burda, evet evet, tam olarak burda!
Bu kısa yazıyı House tarihinden en beğendiğim ve gülme krizine girdiğim sahnelerden birisinin görüntüsü ile bitirmek istiyorum. İzleyenler zaten beni anlayacaklardır.
Bu arada izlemeyenler bence Swan Song isimli özel bölümü de izlesin. Çok eğlenceli ve klas bir hareket olmuş. :)
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder