N'oluyo Lan?!

Dün gece mutlu mutlu takılıyordum bilgisayarda. Karikatürlere falan bakıyordum, bir iki arkadaşla laflamıştım vs. Sonra dedim bloglara bakayım ne var ne yok ahalide. Baktım da...

Klasik olduğu üzere dedim bi yandan da müzik dinleyeyim bari. Ama ne dinleyeceğime dair bir fikrim yoktu. Onun için gittim Youtbuecuuumdan rica ettim, dedim canım benim şu benim beğendiklerimi çal sen, yardır. Sağ olsun hiç ikiletmez lafımı, çok iyi anlaşırız.

Neyse efendim, ben başladım okumaya. Daha önce -en azından burada- hiç bahsettim mi bilmiyorum ama bazen dinlediğim müziği duymuyorum ben. Yani duyuyorum da mesela aradan üç şarkı geçmiş olsa hangileri olduğunu mümkün değil bilemem. Size de oluyordur bence. O kadar da yalnız değilim di mi lan?

İşte böyle neşeli başlamıştım ben bir şeyler okumaya. Bi on dakka kadar sonra baktım ki bi ağırlık çökmüş üzerime. Oha yani, nerdeyse ağlayacağım. Dedim nooluyo lan?! Bi de baktım Orhan Gencebay'dan Dokunma çalıyor. Vay arkadaş dedim ya, vay arkadaaaş! Müziğe geell. Bıraktım okumayı falan, şarkıyı başa sardım. Hani sigara içen birisi olsam garanti o an bi paketi gözden çıkarırdım yani. Oturdum, hakkını vere vere efkarlanıp şarkıyı bitirdim. Bi de üstüne tekrar dinledim mi? Evvvet, dinledim...

Aah ulan ahh aşamasına geldiğimi anlayıncaya kadar bu böyle devam etti. Sonra bi düşündüm, on beş dakika önce ben Kareli Battaniyem modundaydım. Bir de şu halime bak! Sonra tabii topladım hemen kendimi, patlattım ordan bi 'Ayem fiiiiliinn . . . .  guuuuuud' vee kendime geldim efem.

Bahsi geçen şarkıları da sırasıyla koydum: Kareli Battaniyem ile neşeli halimi, Dokunma ile bitmiş tükenmiş halimi ve I'm Feeling Good ile de toparlanmış halimi böylece özetleyebilirim sanırım.

Bu da böyle bir anımdır.