Aldous Huxley - Ses Sese Karşı

Henüz bitirdiğim bu acayip kitaptan bir iki cümle ile de olsa bahsetmezsem çatlarım şu an, öyle gaza gelmiş durumdayım. Ses Sese Karşı, son zamanlarda okuduğum en farklı kitaplardan birisi.

Bir düşün romanı. İçerisinde on beş yirmi tane karakter var nerden baksanız. Haliyle hatrı sayılır derecede de kalın: 694 sayfa. Peki, içinde bu kadar karakter olan bir kitap okuyucusunu sıkmadan anlatmak istediğini ne kadar anlatabilir? İşte tam olarak bu kitabın anlatabildiği kadar!

Huxley, öyle bir kitap yazmış ki resmen on beş yirmi karakterin yerine geçmiş ve o kafa yapısıyla birer ömür bitirmiş; sonra da gelmiş kendisi olarak bu kitabı yazmış. Tüm karakterler kusursuz bir şekilde tanıtılıyor. Hatta kitap boyu konuşuyorlar. Abartarak söleyebilirim ki şu anda sokağa çıkıp kitaptaki karakterlerden herhangi birisiyle karşılaşsam hiç yabancılık çekmeden iletişim kurar, muhabbetin kralını yaparım.

Karakterlerden birisinde kendinden izler sunmuş bize Huxley, Philip Quarles ile. Kitapta en çok bu karakterin düşüncelerini okuyoruz zaten. Geri kalan karakterler (özellikle Mark Rampion) genelde konuşuyor. Philip ise not defterine aldığı notları okuyabildiğimiz birisi ve bu notlardan birisinde (sanırım kitapta yirmi ikinci bölümdü) neden kusursuz bir roman yazarı olamayacağından falan bahsediyordu. Yani Huxley tam olarak kendisini eleştirenlerden daha ağır bir şekilde kendi eksikliklerini kendi yüzüne vuruyordu. Çok beğendim bu tavrını.

Okuduğum ilk Aldous Huxley kitabı aynı zamanda Ses Sese Karşı, sanırım Cesur Yeni Dünya'yı da okuyacağım en kısa zamanda. Huxley'nin kafasında olabildiğince dolaşmak lazım. Yani belki tekrar ediyor olacağım ama bir insanın o kadar karakteri o kadar mükemmel şekilde bize aksettirebilmesi için nasıl bir hayat tecrübesine ve düşünce gücüne sahip olması gerektiğini gerçekten bilemiyorum. Ben kendimi bile anlamıyorum bazen, adam gitmiş on beş yirmi karakteri bize eksiksiz sunmuş. Zor, çok zor...

Çeviriyi de Mina Urgan yapmış bu arada. Belirtmeden geçemeyeceğim, mükemmel bir iş çıkarmış. Kaleme aldığı Önsöz kısmında da aslında kitabı olabilecek en net ve düzgün şekilde analiz etmiş. Kitap içerisinde yer yer okuyucuyu bilgilendirmek için düştüğü notlar ise paha biçilemez olmuş, minnettarım kendisine.

Son olarak da bu kitabı okuyacakların bir olay örgüsü ya da ne bileyim bir kurgu beklememelerini tavsiye ediyorum. Çünkü ben kitap bittiğinde bir bu kadar daha olsa hiç sıkılmadan okurdum hissi taşıyordum. Okunacak, düşünülecek, karakterlerle arkadaş olunacak bir kitap Ses Sese Karşı. Arkadaş olunacak dedim ama o kısmı biraz fazla salladım sanırım, beklentiyi yükseltmemek lazım. :)

Kitaptan hiç alıntı yapamıyorum; çünkü okuduğum kitap benim değildi ve dolayısıyla beğendiğim yerlerin altını çizemedim. Halbuki içimin gittiği epey de bir yer vardı. İlerleyen yıllarda tekrar okurum belki, o zaman altını çizerim artık. Ne yapalım?

Bu yazımda da söyleyeceklerim bu kadar. Yeni kitaplarla tekrar bir arada olacağız inşallah. Hoşça kalın efendim.

Not: Benim okuduğum baskıdaki kapak aslında buydu ama görsel küçük olduğu için yeni baskılardaki halini koydum yazıya. Bilen bilir, kapaklar konusunda takıntılı bir insanım. :)