Paha Biçilemeyenler

Paha biçilemez şeyler var insan hayatında. Karşılığı olmayan, olamayan, olamayacak olan şeyler... Ve insan, neyim var ki demeden önce bunları bir düşünmeli, düşünebilmeli, düşünmeyi akıl edebilmeli.

Aile, dostluk, arkadaşlık, sevmek, sevmek, sevmek, sonra sevilmek... Nefret etmek bazen, deli olmak, kafayı yemek, işin içinden çıkamamak! Sonra sakinleşmek, dinmek... Susmak ya da susabilmek en önemlisi! Genelleme yaparsak duygular; evet, duygulara paha biçmek imkansız. Duygusuz olmaktansa hiç olmamak daha iyi mi olurdu ne?

En azından ara sıra elimizdekileri bir düşünsek fena mı olur? Neleri kaybettiğimize değil de hala nelere sahip olduğumuza, kimleri yolculadığımıza değil de kimleri ağırladığımıza bir baksak fena mı olur?

Şimdi ben bu yazıyı yazarken durup bir bardak su içebilirken, o bir bardak suya hasret milyonlarca insanın olduğunu fark edebilsem mesela; karnım tok yatacakken belki de tam şu anda açlık sebebiyle hayata gözlerini yuman insanların olabileceğini idrak etsem mesela... Benim beğenmediğim bu hayatın, onlar için hayal bile edilemez bir hayat olacağını anlasam birden!

Artık her şeyin bir karşılığı olmasını beklemesem, karşılıksız olandaki o gizli mutluluğu bir öğrenebilsem örneğin. Birilerini duyabilmek için sağlam kulağa, cevap verebilmek için bir sese sahip olduğumu; daha da önemlisi düşünebilecek akıl sağlığına sahip olduğumu keşfetsem ansızın!

Örnekler vs. çoğaltılabilir. Ben bunları düşünürken inceden korkuyorum bile. Evet diyorum kendi kendime, Allah'ım benim ne kadar çok şeyim varmış. Ben gerçekten nasıl bir hazine taşıyorum? Birileri beni çalıp satacak olsa paraya para demezler yahu! (Güzelim yazıyı da bu espriyle mundar ettim ama olsun.)

Bu gecelik de söyleyeceklerim bunlar. Bence hepimiz paha biçilemeziz. Farkında olalım yeter, farkında olalım ama!