Dek'e...
Hayat böyledir işte... Akıp gider, ne durdurabilirsin ne de dur diyebilirsin. Kimine hoştur, kimine boş. Kimi bilmezken elindekinin kıymetini, kimi en ufağıyla mutlu eder kendini. Ve çevresini...
Gece düşündürür insanı, bazen neyi düşündüğünü bile bildirmeden... öylesine... sadece düşündürür.
Sonra, insan geri alamaz yaptıklarını. Hatta bazen bile bile, göre göre yapar aynısını; defalarca. Bazen çünkü kaçış yolu yoktur insanın. Adım atamaz, nefes alamaz.
Yalnızlıktan bile kötü olan olur sonra: kendini bile anlayamaz. Kavrayamaz, tutamaz, edemez, gidemez, kalamaz, yapamaz, kaçamaz, kurtulamaz. Kendi içinde sıkışır, kalır.
Fakat umuttur ya işte, hazır dibe vurmuşken; yani düşecek daha aşağı bir yer yokken hazır; işte o zaman belki, düştüğü yerden güç alıp kaldırır ayağa kendini. Umuttur işte; ne kendisiyle yaşatan ne de kendisiz... umuttur işte.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder