Hotaru no haka (1988)

Herhalde çekilmiş en acıklı animeyi izledim biraz önce. Şu an dağılmış durumdayım, her şey boş gelmeye başladı gözüme. İlk bir saati yine iyiydi de son on beş yirmi dakikası mahvetti beni. Dayak yesem bu kadar yorulmazdım belki de. İnsan insana yapmaz bunu, alacağınız olsun.

İkinci Dünya Savaşı sırasında Japonya'da geçiyor film. Japonya'nın bombalanması süresince ailesini kaybeden iki kardeşi anlatıyor, daha doğrusu abinin kardeşine bakma çabalarını. Gerisini anlatmasam da olur.

1988 yapımı, benim doğduğum sene girmiş vizyona yani. Bir bakıma akranım bu film benim. İnsanın suratına en ağırından tokat atma yeteneğine sahip akranım...

Bu arada Türkçesi Ateşböceklerinin Mezarı. Neredeyse iki senedir öylece bekletiyordum, izlemiyordum. Hep çok fena yapıyor insanı diye okuduğum için izlemek istememiştim. Bu akşam şöyle bir buçuk saati geçmeyecek bir film izlemek istedi canım. Sonuç ortada. Demek ki insan her zaman canının istediğini yapmasa da olur. İnat iyidir yani, insan yeri geldi mi kendine bile rest çekebilmeli.

İzleyin bu filmi ya, şöyle bi şaftınız kaysın. Silkelesin sizi de. Son bir şey söylemek istiyorum gitmeden önce. Altyazıda teyze yazıyordu, onun için teyze diyeceğim. Belki hala da olabilir, emin olamadım ben. Senin var ya, Seita ile Setsuko kadar taş düşsün kafana. Beter olursun inşallah. Sen ve senin gibiler, siz, insanlığın yüz karalarısınız.

Şimdilik söyleyeceklerim bu kadar.